Wedstrijd speelde zich af op een klim van ca 10K. De start was een geneutraliseerde start. Begin ging even in dalende lijn maar van zodra er moest geklommen worden koos al vrij snel een trio voor de aanval. De bumpers welke er af moesten konden niet meer aansluiten. Dan maar terug naar de kopgroep en tot mijn grote verbazing koos niemand voor een splijtende demarrage en zo gingen ze met z'n drieën de laatste 200m in. Hadden ze schrik van een chasse patate, konden ze niet beter of had de winnaar gewoon vertrouwen in zichzelf en zijn sprint ?
Het trio kan het hier misschien neerpennen ;-).
Alvast proficiat aan Wim Baekelandt welke het eerst over de meet reed.
